ผมจะมาเล่าประสบการณ์ กว่าจะมาเป็น 9รถรับจ้าง ทุกวันนี้ต่อจากเดิมนะครับ หลังจากที่ผมได้แลกเบอร์โทรกับน้องเค้ามาแล้วนั้น ผมก็กลับบ้านไปหาอะไรกิน ระหว่างนั้นผมก็เริ่มคิดว่าถ้าเราจะย้ายบ้านจากลาดกระบังไปโคราช เราต้องเตรียมอะไรบ้าง นึกขึ้นได้ เออเราไม่ได้ถามน้องเค้าเลยนี่ มัวแต่ตื่นเต้นว่าจะได้งานย้ายบ้านต่างจังหวัด นึกขึ้นได้ก็เลยไปเติมเงินโทรศัพท์ แล้วรีบโทรไปหาน้องเค้า ของที่น้องเค้าจะย้ายของกลับบ้านโคราช มี ตู้เย็น โซฟา เครื่องซักผ้า 3 อย่างนี้เองครับ ผมก็บอกเค้าไปว่า ไม่มีปัญหา มีแต่ของใหญ่ทั้งนั้น แต่แค่ 3 ชิ้นเอง นึกไปนึกมา ก็คิดว่าถ้าเราจะย้ายของไปต่างจังหวัดแล้วถ้าเกิดฝนตกเปียกของลูกค้าจะเป็นยังไง เละแน่นอน คิดไปคิดมาก็คิดได้ว่าต้องมีผ้าใบกันฝน ผมจึงไปหาซื้อที่ตลาดได้ผ้าใบขนาดใหญ่มาผืนหนึ่ง ก็ทำให้เรามั่นใจได้ว่าการใช้บริการรถรับจ้างของลูกค้าคราวนี้น่าจะผ่านไปได้ด้วยดีครับ คิดต่อไปอีก เออแล้วใครจะมาช่วยเรายกของ ยกเครื่องซักผ้า ยกตู้เย็น ย้ายโซฟา เพราะผมคงไม่ให้น้องเค้ายกแน่นอน ผมต้องหาเด็กติดรถรับจ้างย้ายบ้านของผมซะแล้ว ไม่ยากครับผมไปติดต่อเต๋าลูกพี่ลูกน้องที่มันไม่ได้เรียนหนังสือแล้ว เส้นทางชีวิตแอบคล้ายๆผม เต๋าเป็นเด็กขยัน หนักเบาเอาสู้ ไม่เกี่ยงงาน เต๋าตอบตกลงที่จะมาทำงานเป็นเด็กยกของติดรถรับจ้างให้กับผม เพราะอยู่บ้านเฉยๆก็ไม่มีรายได้อะไรมาติดรถขนของดีกว่าได้เงินใช้ด้วย
พอถึงวันนัดหมายกัน ผมขับรถกระบะรับจ้างของผมพร้อมเด็กยกของ มารอน้องเค้าที่หอพักลาดกระบังที่เดิม และเมื่อเจอน้องเค้าผมกับเต๋าก็จัดการยกโซฟา ตู้เย็น ทีวี น้องเค้าลงมาจากชั้น 3 งานนี้เหนื่อยหน่อย เพราะหอพักที่น้องเค้าอยู่นั้นเป็นบันได ไม่มีลิฟต์ แต่ก็เหนื่อยนิดหน่อยครับ หลังจากเอาของขึ้นรถเสร็จผมก็เอาผ้าใบขนาดใหญ่ที่ผมซื้อมาไปคลุมของทั้งหมดและเชือกผูกมันไว้อย่างมิดชิด ทีมงานรถรับจ้างออกเดินทางจากลาดกระบังไปโคราช ขับรถที่ความเร็วประมาณ 100 กม. ต่อ ชม.ครับ
ขับไปเรื่อย เต๋าเกิดหิวข้าวขึ้นมาเพราะตั้งแต่เช้าเรายังไม่ได้กินข้าวกันเลย ขับรถรับจ้างไปเรื่อยๆ จนเห็นป้ายร้านส้มตำ ผมจึงตัดสินใจแวะเข้าไปกินกัน ราคาถูกมากครับแถมอร่อยด้วย พวกเราก็กินกันจนอิ่มเลย เวลานั้นเป็นเวลา บ่ายโมงแล้ว ไม่ถึง1ชั่วโมงเราก็จะเดินทางถึงโคราชกันแล้ว กินเสร็จเราก็เดินทางกันต่อครับ และแล้วเหตุการณ์ที่ผมไม่อยากเจอก็มาถึงครับ ให้ทายกันสิว่าผมเจอกับอะไร แน่นอนครับฟ้าเริ่มมืดสลัว และฟ้าเริ่มร้อง ผมหันมองหน้ากับเต๋า เราได้แต่ภาวนาอย่าให้ฝนตกเลย ถึงแม้ว่าการย้ายบ้านครั้งนี้เราจะมีผ้าใบคลุมแล้วก็ตาม...
