รถรับจ้าง ไม่ได้คิดว่าผมจะมาทำอาชีพรถรับจ้าง รู้ตัวอีกที ลูกค้าก็เยอะซะแล้ว..

          ต้องขอบอกอย่างนี้ครับว่า ผมไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะมาทำอาชีพรถรับจ้าง แรกเริ่มเดิมทีผมก็เป็นคนเรียนหนังสือไม่เก่งเหมือนคนอื่นเค้าน่ะครับ ผมเรียนซ้ำชั้นตั้งแต่ประถม 3 คุณครูไม่ให้ขึ้นประถม 4 เนื่องจากยังบวกเลขไม่เป็นเลย จนสุดท้ายจบมาก็จบแบบงูๆปลาๆ แบบขอผ่านไปทีคุณครูช่วยซะส่วนมากน่ะครับ ผมจึงคิดว่าผมคงไปทำงานแข่งกับใครเค้าไม่ได้หรอกครับ ก็เลยไม่มีงานทำ อยู่บ้านชิวๆ เวลาผ่านไปเพื่อนเค้าไปไหนต่อไหนกันแล้ว สงสัยมั้ยล่ะครับ ว่าผมเข้ามาทำรถรับจ้างขนของได้อย่างไร มาอ่านกันต่อครับ
          วันนึงช่วงสิ้นเดือน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น แถมในตัวมันยังใม่มีเงินอีก เพื่อนเก่ามันโทรมาบอกว่า มันสอบติดที่ลาดกระบัง มันให้เรามาช่วยย้ายบ้านและขนของไปหอพักให้หน่อย ซึ่งบ้านที่จะย้ายอยู่ที่รามคำแหง  เพราะมันเห็นว่าเรามีรถกระบะตอนเดียวอยู่ 1 คันความจริงแล้วมันเป็นของน้าผมเองครับ ซึ่งน้าแกไปทำงานออฟฟิต แกเลยไม่ขับมันแล้ว แต่สภาพรถกระบะยังใหม่อยู่มาก ผมจึงตอบรับว่าจะไปช่วยมัน ตอนนั้นรถกระบะรับจ้างผมมันยังไม่ได้ใส่หลังคาอะไรเลย เป็นรถกระบะตอนเดียวธรรมดาคันหนึ่ง ซึ่งมันก็เป็นโชคดีของเพื่อนผมที่ย้ายตอนหน้าร้อนพอดีครับ ฝนไม่ตก  ก็สามารถขนย้ายได้แบบไม่ต้องระวังน้ำจะเปียกของครับ ผมก็วางสายไป
          พอถึงวันนัดกันผมก็ตื่นแต่เช้ามาดูรถที่ล้างเตรียมไว้รอแล้ว แต่วันนี้ก็ยังไม่คิดนะครับว่าผมจะประกอบอาชีพรถรับจ้างไปเลย ก็คิดแค่ว่าย้ายห้องให้เพื่อนเท่านั้นแหละ ผมเดินทางด้วยรถกระบะรับจ้างของผมไปถึงห้องเพื่อนผม มีเพื่อนของเพื่อนผมมาช่วยกันแพ๊คและขนย้ายเต็มเลยครับ ผมก็ไม่ต้องเหนื่อยในการขนย้ายเฟอร์นิเจอร์เท่าไหร่ เพราะคนเยอะก็ช่วยกันส่งของต่อเป็นทอดๆ เหมือนสะพานเชื่อมต่อกัน มันทำให้การขนของมีความรวดเร็วมากยิ่งขึ้น ใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีครับ ในการขนย้ายห้องเพื่อน ผมขับรถรับจ้างจากรามคำแหงไปลาดกระบังก็ใช้เวลาประมาณ 30 นาทีเองครับ พอถึงลาดกระบังทุกคนก็ช่วยกันยกของลงจากรถ ของส่วนมากก็เป็นเสื้อผ้าและหนังสือครับ ทีวี ตู้เย็น เครื่องซักผ้า เฟอร์นิเจอร์ใหญ่ ไม่มีครับ ก่อนกลับบ้านเพื่อนเอาเงินให้ผม 350 บาท (ตอนนั้นมันก็เยอะอยู่นะครับ 8 กว่าปีที่แล้ว) ผมนึกในใจว่า อ่า ได้ล่ะ ค่าเติมเงินโทรศัพท์ ผมก็ขอบใจมันและกำลังจะเดินทางกลับอยู่แล้วเชียว ทันใดนั้นมีนักศึกษาที่พักอยู่ในหอนั้นเดินผ่านมาแล้วถามผมว่า”พี่ใช่รถรับจ้างหรือป่าวค่ะ พอดีว่าอาทิตย์หน้าที่จะถึงนี้ จะย้ายกลับบ้านต่างจังหวัดค่ะ ไปโคราช น่ะค่ะ” ผมทำหน้างง ๆแล้วตอบไปว่า "ใช่ครับ" ก็เลยตกลงรับงานกัน โดยแลกเบอร์โทรศัพท์กันไว้ (สมัยนั้นไม่มีไลน์) ผมกลับบ้านด้วยท่าทางดีใจเพราะผมมีงานรถรับจ้างงานแรกที่เป็นจริงเป็นจังซะแล้ว และหลังจากวันนี้เกิดอะไรขึ้นเดี๋ยวผมจะมาอัพเดทเรื่องราวชีวิตของ9รถรับจ้างให้อ่านกันอีกน่ะครับ

กำเนิด 9รถรับจ้าง รับย้ายบ้านครั้งแรกก็ตื่นเต้นซะแล้ว รถรับจ้างมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดแฮะ..

       ผมจะมาเล่าประสบการณ์ กว่าจะมาเป็น 9รถรับจ้าง ทุกวันนี้ต่อจากเดิมนะครับ หลังจากที่ผมได้แลกเบอร์โทรกับน้องเค้ามาแล้วนั้น ผมก็กลับบ้านไปหาอะไรกิน ระหว่างนั้นผมก็เริ่มคิดว่าถ้าเราจะย้ายบ้านจากลาดกระบังไปโคราช เราต้องเตรียมอะไรบ้าง นึกขึ้นได้ เออเราไม่ได้ถามน้องเค้าเลยนี่ มัวแต่ตื่นเต้นว่าจะได้งานย้ายบ้านต่างจังหวัด นึกขึ้นได้ก็เลยไปเติมเงินโทรศัพท์ แล้วรีบโทรไปหาน้องเค้า ของที่น้องเค้าจะย้ายของกลับบ้านโคราช มี ตู้เย็น โซฟา เครื่องซักผ้า 3 อย่างนี้เองครับ ผมก็บอกเค้าไปว่า ไม่มีปัญหา มีแต่ของใหญ่ทั้งนั้น แต่แค่ 3 ชิ้นเอง นึกไปนึกมา ก็คิดว่าถ้าเราจะย้ายของไปต่างจังหวัดแล้วถ้าเกิดฝนตกเปียกของลูกค้าจะเป็นยังไง เละแน่นอน คิดไปคิดมาก็คิดได้ว่าต้องมีผ้าใบกันฝน ผมจึงไปหาซื้อที่ตลาดได้ผ้าใบขนาดใหญ่มาผืนหนึ่ง ก็ทำให้เรามั่นใจได้ว่าการใช้บริการรถรับจ้างของลูกค้าคราวนี้น่าจะผ่านไปได้ด้วยดีครับ คิดต่อไปอีก เออแล้วใครจะมาช่วยเรายกของ ยกเครื่องซักผ้า ยกตู้เย็น ย้ายโซฟา เพราะผมคงไม่ให้น้องเค้ายกแน่นอน ผมต้องหาเด็กติดรถรับจ้างย้ายบ้านของผมซะแล้ว ไม่ยากครับผมไปติดต่อเต๋าลูกพี่ลูกน้องที่มันไม่ได้เรียนหนังสือแล้ว เส้นทางชีวิตแอบคล้ายๆผม เต๋าเป็นเด็กขยัน หนักเบาเอาสู้ ไม่เกี่ยงงาน เต๋าตอบตกลงที่จะมาทำงานเป็นเด็กยกของติดรถรับจ้างให้กับผม เพราะอยู่บ้านเฉยๆก็ไม่มีรายได้อะไรมาติดรถขนของดีกว่าได้เงินใช้ด้วย

          พอถึงวันนัดหมายกัน ผมขับรถกระบะรับจ้างของผมพร้อมเด็กยกของ มารอน้องเค้าที่หอพักลาดกระบังที่เดิม และเมื่อเจอน้องเค้าผมกับเต๋าก็จัดการยกโซฟา ตู้เย็น ทีวี น้องเค้าลงมาจากชั้น 3 งานนี้เหนื่อยหน่อย เพราะหอพักที่น้องเค้าอยู่นั้นเป็นบันได ไม่มีลิฟต์  แต่ก็เหนื่อยนิดหน่อยครับ หลังจากเอาของขึ้นรถเสร็จผมก็เอาผ้าใบขนาดใหญ่ที่ผมซื้อมาไปคลุมของทั้งหมดและเชือกผูกมันไว้อย่างมิดชิด ทีมงานรถรับจ้างออกเดินทางจากลาดกระบังไปโคราช ขับรถที่ความเร็วประมาณ 100 กม. ต่อ ชม.ครับ

      ขับไปเรื่อย เต๋าเกิดหิวข้าวขึ้นมาเพราะตั้งแต่เช้าเรายังไม่ได้กินข้าวกันเลย ขับรถรับจ้างไปเรื่อยๆ จนเห็นป้ายร้านส้มตำ ผมจึงตัดสินใจแวะเข้าไปกินกัน ราคาถูกมากครับแถมอร่อยด้วย พวกเราก็กินกันจนอิ่มเลย เวลานั้นเป็นเวลา บ่ายโมงแล้ว ไม่ถึง1ชั่วโมงเราก็จะเดินทางถึงโคราชกันแล้ว  กินเสร็จเราก็เดินทางกันต่อครับ และแล้วเหตุการณ์ที่ผมไม่อยากเจอก็มาถึงครับ ให้ทายกันสิว่าผมเจอกับอะไร แน่นอนครับฟ้าเริ่มมืดสลัว และฟ้าเริ่มร้อง ผมหันมองหน้ากับเต๋า เราได้แต่ภาวนาอย่าให้ฝนตกเลย ถึงแม้ว่าการย้ายบ้านครั้งนี้เราจะมีผ้าใบคลุมแล้วก็ตาม... 

พายุฝนหรือจะสู้มานะคน เมื่อฝนมา รถรับจ้างเราก็ไม่ท้อครับ เดินหน้ากันต่อ เพื่อเงินและความอยู่รอด..

          เสียงฟ้าร้องเริ่มดังและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไม่นานฝนก็ตกเบาๆ และเริ่มหนักข้น ฟ้าร้องดังขึ้นเรื่อย ๆ ผมลดความเร็วลง เพราะถนนค่อนข้างลื่น และเหมือนฟ้าฝนจะไม่เป็นใจในการให้บริการรถรับจ้างของเราในครั้งนี้ซะแล้ว.. ไม่เกิน 1 ชม. เราเดินทางถึงปลายทาง บ้านของลูกค้า ผมและเต๋าเปิดประตูเดินลงมาจากรถ และตรงไปที่ท้ายรถกระบะรับจ้าง มองด้านบนผ้าใบ ว่ามันกันน้ำอยู่หรือไม่ ผ้าใบที่เราซื้อมาให้บริการรถรับจ้างขนของนั้น สามารถกันน้ำได้เป็นอย่างดีครับ แต่ภายในกระบะมีน้ำฝนจำนวนหนึ่งขังอยู่ เมื่อผมและเต๋าช่วยกันเอาผ้าใบออก ภาพที่เห็นก็เป็นอย่างที่คิดครับ คือด้านบนของที่เราขนย้ายของ ได้แก่ ตู้เย็น โซฟา และเครื่องซักผ้า  ไม่เปียกน้ำฝนแต่อย่างใด แต่ด้านล่างของโซฟามีน้ำเปียกนิดหน่อย ถึงจะไม่มากแต่มันก็ทำให้ผมและเต๋า คิดว่าต้องขอโทษลูกค้าแน่นอน และเสียใจที่มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นและเมื่อลูกค้าเดินทางมาถึง ผมก็ยกของทั้งหมดลงและรีบแจ้งกับน้องเค้าว่า มีโซฟาที่ได้รับความเสียหายคือ เปียกน้ำนิดหน่อยเพราะฝนมันตก แต่ไม่เป็นไรครับผมรับใช้สำหรังการย้ายบ้านให้ครับ พอน้องเค้าเดินมาดู เค้าบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ ไม่มีปัญหา เรารีบขอบคุณน้องเค้าและน้องเค้าจ่ายค่าบริการเป็นจำนวนเงิน 4,500 บาท และยังให้พิเศษมาอีก 500 บาท รวมทั้งหมดเป็น 5,000 บาท ผมกับเต๋าจึงขอบคุณน้องเค้าและทีงานงาน9รถรับจ้างจึงเดินทางกลับบ้านกัน

          ขณะนั้นฝนได้หยุดตกแล้ว ไม่มีอุปสรรคใดๆในการขับรถกระบะรับจ้างของเราแล้ว แต่ในระหว่างทางที่กลับนั้นผมได้ขับรถสวนกับรถกระบะรับจ้างคันอื่นที่มุ่งหน้าเข้าจังหวัดโคราช ผมได้สังเกตเห็นหลังคาของเค้าเป็นอลูมิเนียมปิดทึบ กันฝน กันแดดได้ ผมบอกกับเต๋าว่าเราต้องทำแบบนี้บ้าง เพื่อการบริการรถขนของของเราจะได้ป้องกันความเสียหายให้กับลูกค้าได้ ถ้าเราจะทำอาชีพรถรับจ้างนี้ต่อไปนะ คิดไปคิดมาผมจะเอาเงินที่ไหนไปทำเพราะเรายังไม่มีเงินพอที่จะไปซื้อหลังคารถรับจ้างแน่ ใช่แล้ว..เราต้องหางานเพิ่ม! แล้วทำยังไงล่ะเราจึงจะมีงานรถรับจ้างเพิ่มขึ้น ไม่นานผมขับรถกระบะรับจ้างขนของถึงบ้าน ผมแวะส่งเต๋า และจ่ายเงินค่าแรงพร้อมกับ เลี้ยงข้าวเต๋าอีก 1 มื้อ วันนี้ก็ถือเป็นวันที่เกิด9รถรับจ้าง อย่างเต็มตัว ผมคงต้องพักผ่อนสักหน่อยจะได้มีสมอง ไปคิดว่าจะหางานเพื่อเอาเงินมาซื้อหลังคารถรับจ้างได้ยังไง ผมคิดว่าผมทำได้ ผมยึดคติสอนใจมาตลอดว่า “ถึงเหนื่อยก็ต้องทน..เพราะความจนมันน่ากลัว.....” คอยติดตามตอนต่อไปนะครับ ว่าผมมีวิธีหาเงินซื้อหลังคาเพื่อมารับงานรับย้ายบ้านได้ยังไงครับ ขอบคุณครับ

ติดป้ายรถรับจ้างตามเสาไฟฟ้า ถึงเหนื่อยแต่ก็ไม่หวั่น ยิ่งติดเยอะก็ยิ่งได้ลูกค้าเพิ่มขึ้น ขอบคุณลูกค้าที่ไว้วางใจ 9 รถรับจ้างมาโดยตลอดครับ

     ผมนอนพักเอาแรงไปเต็มๆ หนึ่งวัน ผมก็ตั้งใจว่าจะตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วออกไปหาซื้อโจ๊กใส่ไข่กิน เพื่อกระตุ้นให้สมองมันโปร่งและจะได้มาคิดว่าเราจะหาเงินจากรถรับจ้างเพื่อเอาเงินมาทำหลังคาได้ยังไง ระหว่างผมเดินไปนั้นจะผ่านเสาไฟฟ้าหลายต้น ผมสังเกตเห็นป้าย รถรับจ้าง รถกระบะรับจ้าง ติดอยู่ตามเสาไฟฟ้า เสาละ 2-3 ป้าย ผมก็คิดว่าถ้าติดแบบนี้จะมีงานด้วยหรอ ด้วยความสงสัยผมจึงโทรไปที่เบอร์แรก เค้าไม่ได้เขียนชื่อไว้นะครับ ผมคุยกับพี่เค้าอยู่พักหนึ่ง สรุปได้ว่า เค้าทำป้ายรถรับจ้าง แบบนี้หลายอัน พอไปรับจ้างขนของ ที่ไหน ก็เอาไปติดที่เสาบริเวณใกล้เคียงทุกต้น  หลังจากนั้นใครที่ต้องการย้ายบ้าน ถ้าเค้าสนใจก็จะโทรกลับมาแล้วส่วนมากก็จะได้งานด้วย
     หลังจากกินโจ๊กใส่ไข่ชามนั้นเสร็จ ผมจึงเริ่มเอาแนวคิดเค้ามาทำเองบ้าง โดยไปเอากระดาษฟิวเจอร์บอร์ดเก่าๆที่ใช้แล้ว ไปหาซื้อมาตามร้านป้าย แล้วก็ไปซื้อปากกาเมจิ มาเขียนว่า รถรับจ้าง แล้วตามด้วยเบอร์โทรรถรับจ้างของผม สอดลวดไว้เพื่อเกี่ยวกับเสาไฟฟ้า 1 เส้น จากนั้นอีก 2 วัน ก็ชวนเต๋าไปติดป้าย รถรับจ้าง เต๋าก็ยินดีไมปฏิเสธ ผมออกไล่ติดป้ายรถรับจ้างกับเต๋าตั้งแต่ตี5 เพราะรถที่วิ่งผ่านไปมายังไม่เยอะและคนก็ไม่ค่อยมีด้วย ผมใช้เวลาติดต้นแรกๆ ค่อนข้างนานเพราะยังไม่ชินกับการติด ยังไม่รู้ว่าควรติดที่ระดับไหน ก็พูดง่ายๆคือ ติดไปมั่วๆก่อน เน้นติดเสาละ1ป้าย หลังจากวันนั้นไม่นานผมก็ได้รับโทรศัพท์เข้ามาจ้างรถรับจ้างชนชองอยู่เรื่อยๆ อาทิตย์ละ4-5งาน เพราะลูกค้าเห็นเบอร์โทรที่เสาไฟฟ้าแล้วเค้าก็โทรมา ไม่นานผมก็เริ่มเก็บเงินก้อนได้และได้นำเงินจำนวนหนึ่งไปซื้อหลังตาเพื่อเอามาติดตั้งที่รถกระบะรับจ้างของผม จำได้ว่าตอนนั้นไปซื้อที่ร้านทำหลังคาแถวๆ แมคโครังสิต   ราคาประมาณ 8,000 บาท หลังจากนั้นผมก็สามารถรับงานต่างจังหวัดงานวิ่งไกลๆได้ เพราะไม่ต้องกลัวฝนอีกต่อไป หลังคาที่ทำมาเป็นหลังคาอลูมิเนียมสูง ตู้ปิดทึบ กันฝนได้ ไม่ต้องกลัวเปียกฝนอีกต่อไป ต้องขอขอบคุณโจ๊กถุงนั้นที่ทำให้ผมคิดได้...            
     พองานเริ่มเข้ามาเงินก็เริ่มมีเยอะขึ้น แต่ก็ยังต้องมีค่าใช้จ่ายเช่น ค่าน้ำมัน ค่าทางด่วน ค่าแรงเด็กยกของ หักแล้วก็เหลือไม่เท่าไหร่ แต่ก็พอมีได้กินไปวันๆ ด้วยความที่รถรับจ้างเป็นอาชีพสุจริต ผมจึงทำมาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบัน ก็ได้เปลี่ยนรถ เอารถคันเก่าคืนน้าไป ซึ่งน้าก็ได้ขายรถไปแล้ว ผมไปออกวีโก้คันใหม่มาวิ่งงานรับย้ายบ้านแทน มาทุกวันนี้ผมภูมิใจที่ได้ให้บริการรถรับจ้างแก่ลูกค้าทุกท่าน ขอให้ลูกค้ามั่นใจได้ครับ หากท่านใช้บริการย้ายบ้านกับเรา ท่านจะไม่ผิดหวังแน่นอนครับ